Burak
@guesswhosback
why do we fall, Bruce?
İngiliz Dili Eğitimi
Yüksek Lisans
148 okur puanı
Şubat 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ama sonra aklına bir şey takıldı: Ya her şey bir yanlışlıktan ibaretse? Ya bu cesaret sadece bir tür sarhoşluksa? Ya o cesaret aslında yalnızca mis kokulu havaya, harika günbatımına fiziksel acıların bitimine ve alt kattaki şarkılara bağlıysa? Ya birkaç dakika ya da bir saat sonra eski zayıf ve yeni Drogo’ya dönüşürse?
Drogo’nun ayı görmeye vakti olacak mı yoksa daha önce mi gitmesi gerekecek? Odanın kapısı hafifçe sarsılıp gıcırdar. Belki bir esinti ya da böyle bahar akşamları görülen türden hafif bir rüzgardır. Belki de sessiz adımlarla gelen ve şimdi Drogo’nun koltuğuna yanaşan O’dur. Giovanni bir gayretle dikilir, bir eliyle üniformasının yakasını düzeltir, camdan dışarısı son bir göz atar, yıldızları son kez görebilmek için fırlatılan küçük bir bakıştır bu. Sonra karanlıkta, hiç kimsenin kendisini göremeyeceğini bilmesine rağmen gülümser.
Halbuki, birisi ona "Yaşadığın sürece bu hep böyle olacak, sonuna kadar hep aynı şey." demiş olsaydı, o da kendine gelirdi. "Olamaz." derdi."muhakkak farklı bir şeyler olagelmeli, öyle bir şey ki, insan, 'artık sonuna gelmiş olsam bile beklemeye değmiş, diyebilmeli".
Sonuçta dünyadan yapayalnızdı ve onu kendisinden başka sevecek kimse yoktu.
Bir kitap okudu
232 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
5 günde okudu
Okur Takip Önerileri
İnsan yaradılışı tam bir eşitliğe razı olamaz. Ufak tefek imtiyazların teşvikine de muhtaçtır. Diyebilirim ki bizzat iyilik dahi ancak ceza görmesi ve ayıplanması icap eden bir kötülüğün bulunmasıyla kabildir.
Günde iki defa Edirnekapı ile Fatih arasındaki yolu en uzun zaman içinde, her adımı ayrı ayrı hayaller peşinde atarak gider gelirdim.
Kitap sevgisi diye bir sevgi vardır sanırım. Ana sevgisi, kardeş sevgisi, yar sevgisi gibi bir sevgi. Bu sevgi insanın içinde doğuştan mıdır? Yoksa sonradan mı uyanır? Bunu bilmiyorum. Daha doğrusu şöyle inanıyorum: Kitap sevgisi de bütün öbür sevgiler gibi doğuştan vardır; ama uyuyordur. Onun zamanı gelince uyandırılması gerekir. Kitap sevgisinin bende nasıl uyandığını düşünüp bu kanıya varıyorum..
Halka ışık götürmek hiçbir yerde kolay değildir.
Öyle dalmış ki yüzyıllar süren uykusuna, uyandırmazsan uyanacak değil.
Rüyalarda gördüklerimiz gerçek olmasa da var olduğu düşünülen hallerdir.
Hani insanın bütün çektiklerinin bir bir muhasebesini tuttuğu bunca acı karşısında savunmasız kaldığı o çok karanlık gecelerden biriydi.
Doğa, herkese özellikle acı çekenlere mutluluk sunmaya hazırdır her zaman. Yeter ki benliğimizin kafesinden her bir yanı kapalı o daracık o kapkaranlık kafesten çıkabilelim. Derin bir nefes alıp çevremize şöyle bir bakabilelim, kör olmayalım sağır olmayalım doğaya.
Küçük mutlulukların dışında, iki büyük mutluluk kaynağı vardır. Biri kitap okumak, öteki de deniz.
Tanrım ne iyi yaptın da beni güzel İstanbul’umda dünyaya getirdin! Ne iyi yaptın da beni orada yaşatıyorsun! Diye dualar edecektim..
Bu dinozor öyle bir yaşa geldi ki artık bunca genç, bunca çocuk ölürken daha fazla yaşamak biraz ayıp gelmeye başladı ona.
Muhteşem hikayeler iyilerle kötüler arasında değil, iyilerle daha iyiler arasında geçer.
Olgunluk dediğin hadise nedir biliyor musun? Hudutları görebilmek…evet insan hayatın hudutlarını ne kadar vakitlice tanırsa o kadar çabuk bilge biri haline gelir.
Bir insan senin için yalan söylüyorsa hele de bunu yaparken seni kandırmaya çalışmıyorsa, bir
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Çünkü bizi derinden yaralayan olayları hiç anmamak, tümüyle unutmak, daha doğrusu unutmuş gibi davranmak zorundayız yaşamaya devam edebilmek için..
Gençliğin mutluluğu, gençlerin kendileri dışında nerdeyse herkesin inandığı koca bir yalandır, hiçbir gencin ‘’genç olduğum için aman ne mutluyum’’ dediği duyulmamıştır.
Bernard Shaw, yaşını açıkça
