"Siperin altına girip acele edin, dedim," dedi biri.
"Hadi kalk!" dedi bir başkası. "Bu 'yemek'e karşı kılıf nedir? Seni pişirmek için sopalar! Yapmamız gereken yerin izin verdiği kadar yaklaşmak ve sonra bir hendek kazmak.”
“Siperlerinizi havaya uçurun! Her zaman siperler istersiniz; bir tavşan olarak doğmalıydın Snippy.”
"Peki onların boyunları yok mu?" dedi üçüncüsü aniden - ufak tefek, dalgın, esmer bir adam, pipo içiyordu.
Açıklamamı tekrarladım.
"Ahtapotlar" dedi, "ben onlara böyle derim. İnsan balıkçılarından söz edin; balık avcılarından söz edin bu sefer!”
İlk konuşmacı, "Bu şekilde canavarları öldüren bir cinayet değil" dedi.
"Neden şu lanet olası şeyleri toplayıp bitirmiyorsun?" dedi küçük esmer adam. "Ne yapabileceklerini sen söyleyebilirsin."
"Kabukların nerede?" dedi ilk konuşmacı. “Vaktimiz yok. Acele edin, benim tavsiyem bu ve hemen yapın.
Bu yüzden bunu tartıştılar. Bir süre sonra onları bıraktım ve alabildiğim kadar çok sabah gazetesi almak için tren istasyonuna gittim.
Ama o uzun sabahı ve daha uzun öğleden sonrayı anlatarak okuyucuyu yormayacağım. Horsell ve Chobham'ın kilise kuleleri bile askeri yetkililerin elinde olduğundan, ortak noktayı bir an olsun görmeyi başaramadım. Konuştuğum askerler hiçbir şey bilmiyorlardı; memurlar hem gizemli hem de meşguldü. Ordunun huzurunda kasabadaki insanları yeniden oldukça güvende buldum ve ilk kez tütüncü Marshall'dan oğlunun da ortalıkta ölenler arasında olduğunu duydum. Askerler Horsell'in eteklerindeki insanları kilit altına alıp evlerini terk ettirmişti.
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.