Kitap için Kermeur ile hakimin diyaloğu şeklinde bir tanımlama yapılabileceği gibi, Kermeur'ün olayları kendi gözünden anlattığı bir monolog demek daha uygun olacaktır bence. Oldukça edebi ve okunması keyifli bir monolog. Okunması keyifli diyorum ama içeriği değil; sadece Kermeur ve hakimin kullandığı dil, yapılan edebiyat açısından keyifli bir kitap. Yoksa içerikteki aşağılıklar ve olayların bütünü için bir yorum yapmak zorunda kalırsam o zaman pek güzel şeyler söyleyemem. Uzun zamandır edebi dili bu kadar kuvvetli, bir suç - ya da kaza - üzerinden insanı bu denli etkileyen, düşündüren, sorgulatan bir kitaba denk gelmemiştim. Hakim ve Kermeur, Ceza Kanunu 353. Maddesi, bütün bu yaşananlar, Erwan, France, Le Goff, Lazenec... Bu kısacık romanda o kadar etkileyici bir dille anlatılmıştı ki her şey, kitap bittiğinde belki mutluluktan, belki sorgulamaktan, belki de umuttan dolayı gözlerim biraz yaşardı diyebilirim. Fazlasıyla beğendim.

Ceza Kanunu, 353. MaddeTanguy Viel · İletişim Yayınları · 2020194 okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.