Frida Kahlo’nun biyografisini gözyaşları içinde okurken böylesi bir mücadeleyi sadece okuyup okuyup geçmek mümkün değildi benim için. Bir eser siz onu okuduktan sonra sizi değiştiriyor ve sizdeki bazı taşları yerinden oynatıyorsa o eser başarılıdır bana göre. Böylesi bir hayattı işte okuduğum. Yanı sıra Frida Kahlo filmlerinden 2 tanesini de kitabı okuduğum esnada seyretmek istedim ve gördüm ki her ne kadar büyük emeklerle çekilmiş filmler olsalar da hiçbiri okuduğum bu satırlar kadar sarsamadı beni. Bu sebeple yazarı Hayden Herrera’nın detaylı bir çalışmayla titizlikle kaleme aldığı Elif Derviş’in çevirisini üstlendiği ,Frida’nın pek çok eserinin görsel olarak yer aldığı ve yorumlandığı, Bilgi Yayınevi’nden çıkan 592 sayfalık bu eseri, Frida Kahlo’nun yaşamını merak eden ilgi duyan herkese okuması ve okutturması için tavsiye ediyorum. Minik yaşta geçirdiği çocuk felci ile başlamıştı Frida Kahlo’nun bir ömür sürecek yalnızlığı. 19 yaşında ise onu ölüme yaklaştıran ve ömrü boyunca çok kereler denemiş olmasına rağmen anne olamayacağının imzasını onun bedenine atan o korkunç tramvay kazasını yaşadı. Vajinasından girip kalça kemiğinden çıkan bir trabzan parçasının onu hiç bitmeyecek derin acılara sürükleyeceğini kim bilebilirdi? Çalkantılı yaşamı süresince pek çok ameliyat geçirdi. Hiçbiri onun yaşamına normal biri gibi devam edebilmesini sağlayamadı. Kazadan sonra ailesinin teşviki ile yatağında eline verilen fırçalar ve palet ile kendi ruhundaki fırtınaları resmetmeye başladı. Resim sanatı onun bilinçaltını yüzeye çıkaran ruhunun yegâne tedavi yöntemi oldu. Bu sayede birçok insanın yapamadığı şeyi, her şeye rağmen hayata tutunmayı tercih etti. Son nefesini verdiği 47 yaşına dek peşini bırakmayan sancılara rağmen Frida’nın da peşini bırakmadan sıkı sıkıya tutunduğu dört şey vardı: Resim, Diego, Meksika ve Umut. Ailesinin maddi geçimine katkı sağlama isteği ile çizimlerini ünlü duvar ressamı Diego Rivera ‘ya göstererek ondan görüş istedi. Kısa süre sonra evleneceği bu adamla, ilk tanışmaları bu vesileyle olmuştu. 20 yaşında kendinden 20 yaş büyük Diego Rivera ile evlendi. Diego’nun asla sadık bir eş olamayışı evliliklerini sekteye uğrattı. Boşandılar ve bir süre sonra yeniden evlendiler. Bu defa ayrı ama yan yana olan evlerde evliliklerini sürdürme kararı aldılar. Çalkantının çok fazla olduğu bu evlilik Frida’da derin yaralar açtı. Diego’yu tanımladığı bir günlük yazısında onun için şunları söyler Frida; “Diego, başlangıç Diego, var eden Diego, bebeğim Diego, erkek arkadaşım Diego, ressam Diego, sevgilim Diego, “kocam” Diego, dostum Diego, annem Diego, ben Diego, evren Birlik içinde başkalık Ona neden benim Diego’m diyorum ki? O asla benim olmadı ve asla da olmayacak. O kendine ait. “ Frida’nın da Diego haricinde pek çok ilişkisi oldu hem erkeklerle hem kadınlarla. Daima yerel kıyafetler içinde, bakımlı, çok fazla aksesuar kullanan ve kahkahası eksik olmayan minik bedenin içindeki kocaman o ince zekası ile Frida , bulunduğu her ortamda dikkat çekmiş ve çekici bir tılsıma sahip olmuştu daima. Evlilikleri Frida Kahlo ölene dek, 25 yıl sürdü. Ne yaşamış olurlarsa olsun her ikisinin de kalbi birbirine daima sadık kaldı. Acılarını ve yalnızlığını tuval üzerinde haykıran Frida ona daha sonradan getirilen Sürrealist Ressam ünvânını kabul etmek istemedi. 200’ e yakın eser verdi yaşamı boyunca. Frida Kahlo Meksika devrimi olduğunda henüz 3 yaşındaydı. Devrimin uzantısı yıllarda o da ana vatanı için mücadele eden politik kimliği taşıdı sırtında. Elbette ki bunda eşinin siyasi mücadelesi ve vatanına duyduğu sevginin katkısı büyüktü. Ve bu komünist kimlik kimi zaman meydanlarda kimi zamanda siyasi toplantılara ev sahipliği yaptığında ön plana çıkıyordu Daima başkaldıran bir karaktere sahipti Frida. Kendini var ediyordu ve şöyle diyordu; “Kendimi doğurdum.” Devrimci mücadele yaşamının her tarafında hakimdi Frida’nın ruhuna. Ölümünden kısa süre önce hayatı boyunca hayalini kurduğu kendi vatanındaki ilk sergisine hazırlandı. Ancak hastalığı gölge gibi peşindeydi. Tüm Meksika ve dünya basınında yatağıyla beraber sergisine taşınarak getirildiği yer aldı. Çok acılar çekti, çok mücadeleler verdi kendi adına, halkı adına. Ölümle daima barışık yaşadı. Yıllar yılı yatağa mahkûm olduğu için öldüğü zaman yakılmak istediğini vasiyet etmişti. Ve artık onu yaşamdan koparan derin acılar, Frida’nın günlüğündeki şu son sözlerle bedenini terk etti: “Umarım çıkış neşeyle doludur, Ve umarım bir daha asla dönmem.” Frida Kahlo