Çocukluğun içinden ç ıkmak mümkün d eğil, üstüne koku gibi siner. Her ç ocukluğun ken-dine has bir kokusu v ardır. Diğer çocuklannkini a lgılarsın.
Kendi kokunu bilemediğinden, d iğerlerinden daha kötü olmasından korkarsın bazen. Ç ocukluğu kül ve kömür kokan bir kızla k onuşadurursun, birden o, senin ç ocukluğunun pis kokusunu a lgıladığından geriye d oğru bir a dım atar. Gizlice y etişkinlere b akarsın. Ç ocuklukları içlerinde, artık kimsenin ne a klına gelen ne de i htiyacı olan eski, g üvelenmiş, delik d eşik, bir battaniye gibi durur. D ış görünümlerinden, bir ço-cukluk geçirdikleri belli olmaz ve o dönemi, suratlannda yara ve derin izler b ırakmadan n asıl a tlattıklarını sormaya da cüret edemezsin. Gizli, kestirme bir yoldan gittiklerinden, y etişkin hallerine çok evvelinden, daha y aşı gelmeden büründükle-rinden ş üphelenirsin. Bir gün, evde y alnızken y apmışlardır bunu çünkü ç ocuklukları kalplerini üç demir kemer gibi sa-rar, t ıpkı Grimm m asalındaki Demir Hans gibi, ki onun ke-meri efendisi özgür b ırakıldığında, kopup yere d üşer.
·
7 görüntüleme
Ancak ölüm seni ondan kurtarabilir. O yüzden ölümü sık sık düşünürsün, onu beyazlara bürünmüş, müşfik bir melek olarak görür, bir gece, gözlerini bir daha açılmayacak şekilde öpeceğini hayal edersin.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.