Alçının parçalar halinde koptuğunu gören Dantes'in yüreği sevinçle çarptı, doğrusu bu parçalar adeta atomları an dırıyordu; yine de Dantès yarım saat sonra ancak bir avuç dolusu alçı koparabilmişti. Bir kayaya rastlanmayacağını varsayan bir matematikçi, bu çalışmanın bu tempoyla iki yıl sürmesi halinde, iki ayak kare genişliğinde ve yirmi ayak de rinliğinde bir geçit açılabileceğini hesaplayabilirdi.
Bunun üzerine mahkûm her zaman çok yavaş akıp giden ve umut, umutsuzluk, dua ile kaybettiği o uzun saatleri bu çalışmaya ayırmadığına pişman oldu.
Bu zindanda geçirdiği yaklaşık altı yıl boyunca, ne kadar yavaş olursa olsun, ne işler başarırdı!
Ve bu düşünce ona yeni bir motivasyon kazandırdı.