Kitap Meursault adında bir gencin annesinin ölümüyle başlıyor. Başlarda bu konu önemsiz bir konu gibi işleniyor. Sonraları anlıyoruz ki asıl konu bu ölüm etrafında dönüyor. Toplum olarak bazı kalıplarımız vardır ve herkesin bu kalıplara göre yaşamasını isteriz ve bekleriz. Ölüm olduğunda acı çekmek doğum olduğunda mutlu olmak gibi. Kahramanımız ise bu kalıpları reddetmese bile o kalıplara göre yaşamıyor. Duygularını ifade etmiyor. Daha doğrusu bir şey hissetmiyor. Bu da onun toplum tarafından dışlanmasına sebep oluyor. Kadere inanır mısınız bilmem. Ama ben kesinlikle inanırım. Kahramanımız kötü bir zamanlama ve kader sonucu bir suç işliyor. Garip bir tesadüf garip bir kader. Sonrasında herkes üzüntü, pişmanlık ve başka bir insanı duygu beklerken o hiçbir şey hissetmiyor. Bu da onu mahkeme heyeti gözünde cani bir suçlu yapıyor. Kitabı okurken nasıl bu kadar duygusuz olabilirsin diye o kadar çok kızdım ki ona. Sonra düşündüm neden bir insanı duyguları ya da duygusuzluğu yüzünden suçluyoruz ki. Herkes bir birey herkes özgür derken neden bizim gibi olmadığı için onu dışlıyoruz. Evet belki asla onaylamayacağımız şekilde hareket etti ve duygularını gizlemedi. Peki o bunu suçlu yapmaya yeter mi ? Bizim gibi hissetmeyen herkes suçlu olmaya mahkum mu ?

YabancıAlbert Camus · Can Yayınları · 2019111,5bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

61 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meryem Mercan Karataş