Kentin sessizliğinde
Bir iki saniye daha birbirimizin kolları arasında kaldık, sonra ayrıldım.
Sokaklar ıssızdı, tüm kent uyuyordu daha, bir iki saat sonra insanların gürültüsüyle dolacak semtlerde tatlı bir serinlik dolaşıyordu.
Bu uyumuş kent benimmiş gibi geldi bana; belleğimde o zamana kadar mutluluklarına imrendiğim kişilerin adlarını arıyordum; birini anımsayıp da kendimi ondan daha mutlu bulmadığım olmuyordu.
Sayfa 100
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.