"Çaresizliği" atar, "Vuslatı" alırdım"
"Duygularınızdan birini çöpe atabilseydiniz, hangi duygunuzu çöpe atardınız? Ve başkasının çöpe attığı, "Yazık bu duyguyu niye çöpe atmışlar ki" deyip hangi duyguyu çöpten alırdınız?
·
1 artı 1'leme
·3.312 görüntüleme
Genel olarak hepsini atar hic bir sey hissetmeden gitmek isterdim burdan😊
Bence insan zıtlıklarla kaim olan bu dünyada onu var eden hiçbir duygusundan vazgeçmemeli.
"Kainat zıtlıklar üzerine kurulmuştur eyvallah👍 Lakin vazgeçmek değil bu zaten deneyimlediğin bi duyguyu zaman zaman tam zıttı bir duyguyla yer değiştirme arzusu...
1 sonraki yanıtı göster
Acizliği atar, ümidi alırdım
Hiç birini atmıyorum ve kimseninkinede heveslenmiyorum. Beni ben yapan bunlar. İyisiyle kötüsüyle☺️
Sahiplenme huyumu çöpe atardım.Hicbir kimsenin veya şeyin bana ait olmadığını kabullenmek isterdim.Tevekkül duygusunu da niye atmışlar deyip çöpten alırdım.Belki de beyni en çok rahatlatan duygu.
İngiliz çakısı gibi "Ben hallederim" hallerimden vazgeçip, biraz gamsızlık yüklenmek isterdim.
Kibri atar aczi alirdim
Hangi yaşam evresinde olduğuna göre değişir.
Çocukken, yoksunluk; gençken aşağılık; yeterince yaşlıyken aldatılmışlık...
Ben “kaygıyı” atar, “güveni “ alırdım…
bence bütün duyguların gerekli olacağı bir zaman vardır, bazı duygular hayatımızın her anında yanımızdayken, bazıları tek kullanımlık olabilir. O yüzden duygularımı çöpe değil de bir saklama kutusuna katıp bir rafa kaldırmak isterdim. Birgün ihtiyacım olduğunda raftan indirip o duyguyu hissedebilmek için...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.