Okurken kalbim sıkıştı.
Gümüş kalemini buldum, sanırım uzun zaman önce sana aldığım bir hediyeydi, gümüş zamanla kararmış. 'Nereye gidiyoruz baba?' adlı kitabımda, senden bahsettiğim bölümün sonuna, bununla bana tatlı sözler yazmıştın. Şöyle yazmıştım: ''Sonra bir gün hoş, eğitimli, mizah anlayışı olan bir kız vardı. Bana ve iki yavrucağıma ilgi duydu. Şanslıydık, kaldı.'' Sende bana gümüş kaleminle cevap yazmıştın. "Güzel kız daha uzun, uzun bir zaman sizinle kalacak [sözünü tutamadın], çünkü o da yakışıklı prensi gibi nazik, nefis ve sevimli bir adamın ilgisini çektiği için çok şanslıydı." Tatlı kelimeler, iltifatlar dışında bir şey yazamayan bir gümüş kalemdi o.
Sen ondan "ukala", "sinir bozucu", "kaprisli", "despot" yazmasını istesen de, eminim seni reddedecekti. Bozulur, yine yazmazdı.
Sayfa 19Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.