“Senin için George var. Geri geleceğini biliyorsun. Ya hiç kimsen olmasaydı. Ya zenci olduğun için seni yatakhaneye almasalardı, onlarla kâğıt oynamana izin vermeselerdi. Hoşuna gider miydi? Ya burada oturup kitap okumaktan başka yapacak hiçbir şeyin olmasaydı. Hava kararana kadar at nalı oynayabilirsin tabii, ama hepsi o kadar. Sonra odana tıkıl, oku babam oku. Kitaplar neye yarar ki. İnsana insan gerek, bir can yoldaşı gerek.” Sesi ağlamaklı çıkıyordu artık. “İnsan yalnızlıktan kafayı yer. Kim olduğu fark etmez, yeter ki biri olsun,” diye haykırdı. “İnsan yalnızlıktan hasta olur be.”
Sayfa 84 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.