Furkan: "SON ŞİİR": SON ŞİİR Eğer bir gün bu ülkede Onuruma bir anıt dikilmek istenirse, Şimdiden veriyorum iznimi bu törene, Bir tek koşulum var: anıt olmayacak Ne denize yakın, o doğduğum yerlerde — Son bağımı da kopardım orayla— Ne Çarlar parkında, kutsal ağacın yanında O avuntusuz gölgenin beni hâlâ aradığı, Burda, ayakta, üçyüz saat bekleyip Önümde kapıların açılmadığı burda; Ölüm kapımı çaldığında bile unutmaktan korkuyorum Terörün kara vagonlarının tekerlerinin sesini unutmayı Korkuyorum unutmaktan o lânet kapıları nasıl çarpışını, O ihtiyar kadının nasıl inleyişini, yaralı bir hayvan gibi. Kıpırtısız gözkapaklarından, tunçtan gözkapaklarından Gözyaşlarım gibi eriyen kar oluk oluk aksın, Zindanın güvercini uzaklarda dem çeksin, Ve gemiler, Neva üstünde sessizce gitsin. Mart 1940

Eğer bir gün bu ülkede Onuruma bir anıt dikilmek istenirse, Şimdiden veriyorum iznimi bu törene, Bir tek koşulum var: anıt olmayacak Ne denize yakın, o doğduğum yerlerde — Son bağımı da kopardım orayla— Ne Çarlar parkında, kutsal ağacın yanında O avuntusuz gölgenin beni hâlâ aradığı, Burda, ayakta, üçyüz saat bekleyip Önümde kapıların açılmadığı burda; Ölüm kapımı çaldığında bile unutmaktan korkuyorum Terörün kara vagonlarının tekerlerinin sesini unutmayı Korkuyorum unutmaktan o lânet kapıları nasıl çarpışını, O ihtiyar kadının nasıl inleyişini, yaralı bir hayvan gibi. Kıpırtısız gözkapaklarından, tunçtan gözkapaklarından Gözyaşlarım gibi eriyen kar oluk oluk aksın, Zindanın güvercini uzaklarda dem çeksin, Ve gemiler, Neva üstünde sessizce gitsin. Mart 1940

Sayfa 75Kitabı okudu

Yaban Balı Özgürlük Kokar Anna Ahmatova

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Furkan