Bu serinin önceki kitaplarını okumuştum. Tabiat Dörtlemesinin son kitabı Ateş ye yenilerde çıktığı için bu seriyi okurken duraklama yaşamıştım. Üzerinden zaman geçti ama diğer kitaplar için aklımda en çok kalan ve kişisel ilgi alanımı da kapsadığı için 
Toprak kitabını çok beğenmiştim. Yazar şu anda bir de dava süresinde bildiğim kadarıyla bu seri ile ilgili. Ancak ben sadece kitaplardan bahsedeceğim.
Öncelikle yazarı Türk kültürüne dikkat çektiği için tebrik etmek lazım. Türk mitolojisi, Anadolu Türk Edebiyatı gibi bizim üzerine çok düşmediğimiz değerler konusunda ince göndermeler yapıyor ve seçtiği kişi, yer hikaye adlarında bu kaynaklardan faydalanıyor. Umay, Korkut, Atilla, Defne, Aybilge gibi Orta Asya isimleri ve geyik, at gibi kültürümüzle iç içe geçmiş ögeleri kullanıyor.
Kitapta şamanizm kültürü konusunda güzel göndermeler var. Zaten ana karakterlerden olan Umay Nine bir kam olarak betimleniyor. Toprak ana inancına bu kadar sıcak bakan, kadının toplumda, sosyolojide, fikir ve üretim dünyasındaki yeri hakkında işaret ettiği gerçekleri de zevk alarak okudum. Eril ana karakterler ve onların gelişimi üzerine roman okumaya alışık olduğumuzdan kadin merkezli bir hikaye kurması ve bunları da destanlar, efsaneler, mitolojilerden esinlenerek yapması oldukça ilgi çekici.
Şimdi yazarımızn üslubuna gelirsek, önceki kitapları erken dönemde okuduğum için zevk almıştım ama şimdi aynı zevki almadım çünkü çok basit dili var. Basit dil normalde eleştirilecek bir konu değildir ancak yazar daha olgunlaşmamış okurlara daha çok hitap ediyor olabilir. Ben seriyi küçük kardeşlerime vereceğim mesela. Daha sofistike bir anlatım kullanabilirdi çünkü gizem ogesi var zaten hikayede, ben yazarın dilinden, üslubundan zevk almadım.
Elestirecegim diğer konu ana karakter Defne Kaman. O kadar idealize edilerek anlatılmış ki bir süre sonra süper kahraman imajı bekliyor insan. Sürekli diğer kişiler onu övüyor kitapta ve bu karaktere karşı bir sempati gelistirmemize engel oluyor. Gerçekçilikten burada kopuyor. Karakter gelişimi diye birsey kesinlikle yok. Evet destan ve hikayelerde belki yoktur ama mitolojilerde karakter gelişimi vardır. Yazar bu noktayı gözden kaçırıyor zannımca. Yaşadıkları iyi ya da kötü olaylar sonucu değişim bekliyorsunuz ama Defne hep bir melek, nine tamamıyla bilge, diğer karakterlerinse mutlaka kusuru ya da psikolojik sıkıntısı var. Ben bundan rahatsız oldum okurken.
Güzel bir seri gençlerin okuması gereken, önemli mit, destan ve halk hikayelerimize ve İstanbul dışında şehirlerimize yer veren kitaplar. Okur kimliğim daha basitken daha iyi yorumlar yapabileceğim ama büyük yazarlar ve felsefe ile tanıştıktan sonra çok da beğeni gösteremediğim bir seri oldu.
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.