Kitap üç bölümden oluşmaktadır. 1969-70’li yıllarda yazdığı makalelerin yanlış anlaşıldığını vurgulayan yazar bu kitapla olası yanlış anlaşılmaları düzeltmek istemiştir. İlk bölüm olan “İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları” adlı bölümde “işlevselci” damgası yapıştırılan makalelerinde aslında “sınıf mücadelesi”ni anlatmak istediğini belirtmiştir. Burada devletin ideolojik aygıtları içerisinde sınıf mücadelesinin önemini de vurgulamıştır. “Yapısal Marksizmin” savunucusu olan Althusser, üretim ilişkilerinin toplumun yapısal temelini oluşturduğuna dikkat çeker. Bunun da toplumu farklı açılardan etkilediği sonucuna varır. Üretim araçlarının mülkiyetinin belirlenmesi, toplumdaki sınıfsal durum ve sınıflar arası mücadeleyi belirleyen yapıyı etkiler. Sınıf mücadelesinde egemen bir sınıfın olduğunu ve bu sınıfın toplumu ideolojik açıdan yönlendirdiğini söyler. Althusser’e göre egemen sınıf, var olan ideolojiyi kendi egemenliği ile birleştirmek istemektedir. Dolayısıyla bütün çelişkilerin üstesinden gelmeye çalışır ve bunda da başarılı olamaz. Devletin ideolojik aygıtları ise egemen sınıfın yanında kendini gösterir çünkü kendi hakkını kaybetmek istemez. Buradan yola çıkarak egemen sınıfın devletin ideolojik aygıtlarını kullanması ve onlardan yardım alması da sınıf mücadelesinin gerçekten var olduğunun bir kanıtı niteliğindedir ve aynı zamanda alt sınıfların da bir direnişi olduğunu göstermektedir. İkinci bölümde ise, siyasi partilerin devletin ideolojik aygıtları içerisindeki yerinden bahsedilir. Althusser’e göre siyasi partiler devletin ideolojik aygıtı değil aksine bu aygıtın içerisinde bulunan bir parçadan ibarettir. Devletin ideolojik aygıtlarını ise “baskı aygıtı ve siyasal ideolojik aygıt” olarak ikiye ayırır. Baskı aygıtı; ordu, polis ve adalet sistemini kapsar. Siyasal aygıt ise egemen sınıfın kabul ettiği ideolojiyi yaymak için kullanılır. Eğitim sistemi, kültürel kurumlar, din ve medya bu alan içerisinde yer alır. Son olarak üçüncü bölümde ele alınan konulara baktığımızda devrimci işçi sınıfın mücadelesini ele alan partiler karşımıza çıkar. Bu partilerin kendileri dışında var olan diğer partileri etkilediğine dikkat çekilir. Devrimci işçi partiler hükümetin yanında değil karşısında yer almaktadır. Althusser açısından bu partiler sınıf mücadelesini bütün emekçilere yaymak amacındadır. Devrimci işçi partilerinin tek bir amacı vardır o da sınıf mücadelesini daha da yaygınlaştırmaktır. Kitap oldukça ilgi çekici ve hakkında söylenecek bir dolu şey var şüphesiz. Ancak ben bu kadar ile yetinmeyi uygun gördüm..

İdeoloji ve Devletin İdeolojik AygıtlarıLouis Althusser · İletişim Yayınları · 2002403 okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

M.