bu taşlar bazen daha çok ses çıkarıyor insandan. tanrıların toplanma yerine işaret düşmek için orta yere dikilen onca kayadan,sınır taşlarından, mezar başlıklarına, yakub'un önce başını yasladığı sonra göklerin kapısı olarak bir direğın üstüne yerleştirdiği beyt-el taşından, afrika'daki kabilelerin ovalaya ovalaya parlattı kutsal kayaçlardan, kabe'deki hacerü'l esved'den, kurbanların adandığı mermer sunaklardan, düştüğü yerde tapınaklar inşa edilen meteor parçalarından insana bulaşan pürüzlü bir sonsuzluk duygusu. sen taşlara dokunduğunda ben serinliyorum. ferahlatıcı bir esrime yayılıyor içimde. bir taş ki ister kumsaldan, ister nehir yatağından, ister yamaçtan gelmiş olsun, evrenle bütünleşmenin mümkünlüğünü hissettiriyor. halbuki başka bir şey taş. bir yabanı. iradesine içkin en küçük bir belirti taşımıyor. İnsan gözünde anıtsallaşan devasa bir kaya, kendi oluşunu oluyor sadece ve o kaya sayesinde insani titreşimler yayılıyor mekânlara.
Sayfa 57Kitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.