Daha düne kadar hepimiz kendi şehirlerimizde, kendi evlerimizde, ailelerimizle beraberdik. Kendi diliyle anlaşan, kimsenin bize gülmediği yahut acımadığı insanlardık. Sonra sırf taşıdığımız isimler yüzünden kendimizi bombalar altında bulduk. Evlerimizden olduk, neredeyse her birimiz şehit verdik, ailelerimiz birbirinden ayrı düştü. Ya bombalar altında kaldık ya da anlamadığımız bir dilin vatanında, ait olmadığımız yataklarda uyumak zorunda kaldık.
Sayfa 46Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.