ÇARESİZLİK...
Önce kendi ağzına, sonra da köpeğin ağzına bir tutam tuz koydu.
Köpek kör gözleriyle ona, tahıl bulamadın değil mi dercesine baktı.
İhtiyar ona cevap vermedi, yerdeki kırbacı birden eline aldı, sokağın ortasında durup güneşi kırbaçlamaya başladı.
Sayfa 30Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Nedenini doğruluğunu yanlışlığını bilmeksizin bu kitapta beni en çok düşündüren ve etkileyen cümlelerden biri olduğu kanaatindeyim. Bu yorumu yapmadan geçemeyeceğim çünkü aşşşşııırrııı mükemmel bir bakış açısı var yazarın "bence". Lakin bu akıl almaz kuraklığın sebebi güneş değil insanlar fikrimce. Tarihin nasırlı ellerinde de Çin de çok büyük bir kuraklık geçmiş. Zaten bence tarihi ve edebi açıdan da gönül fethedebilecek bambaşka bir bakış açısı yazarın bakış açısı... İhtiyar belki bir tık güneşe haksızlık ediyordur. İhtiyarın asıl nefret ettiği kendi ırkının getirdiği kuraklık, güneş değil. Hatta "bence" biz "insanoğulları" güneşe, doğaya, dünyamıza hatta uzaya, diğer canlılara, birbirimize ve belki de en iç acıtanı kendi benliğimize haksızlık ediyoruzdur.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.