şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum !
bu eksik sana değil, bana ait…
ben de inanmak noksanmış…
beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için, sana âşık olmadığımı zannediyormuşum…
bunu şimdi anlıyorum. demek ki insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar.
ama şimdi inanıyorum.
sen beni inandırdın.
seni seviyorum.
deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum.
Sayfa 138 - kültür yayınları, 1.basım, istanbul 1943Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.