o kadın beni herzamanki, âciz, miskin halimden kurtarmış; bana erkek, daha doğrusu insan olduğumu, benim de içimde, yaşamaya müsait taraflar bulunduğunu, dünyanın zannedildiği kadar manasız olmayabileceğini öğretmişti.
fakat ben, onunla aramdaki rabıtayı kaybeder etmez, onun tesirinden kurtulur kurtulmaz, tekrar eski halime dönmüştüm.
ona ne kadar muhtaç olduğumu şimdi anlıyordum.
ben hayatta yalnız başına yürüyebilecek bir insan değildim.
daima onun gibi bir desteğe muhtaçtım.
Sayfa 150 - kültür yayınları, 1.basım, istanbul 1943Kitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.