Wulf Dorn'un Psikiyatrist kitabı muazzamdı. Oyunbaz kitabını unuttum bile. 21 de zamanımı aldı götürdü...boşu boşuna.
Kitapla ilgili söyleyebileceğim en güzel şey, kapağı. İkinci güzel şey, yazarın anlatımının sorunsuz olması, ama yaratma gücünün de en azından bu kitap için çok da gayret sarfetmediğini söyleyebiliriz. Çok da yeni şeyler yok kitapta. İlgi çekiciliği de ilk müsabaka sonunda kaybolup gidiyor. Geriye israf edilen zaman, ödediğimize üzünülen paralar, ve alınması gereken dersler kalıyor. Bu yaşta hâlâ ders alabiliyoruz. Yaşasın ön yaşlılık dönemim. Bu arada bende hâlâ hatırı olan Fatma Barbarosoğlu'nun kitabı beni bekliyor. Ancak öncelikle John Boyne'un müthiş güzel kaleminin tadını bir kez daha almam gerek. hazır saat akşam sekiz, izleyecek dizi yok, çay hazır, mutlaka bir yarım saat okumam şart. Wulf Dorn'u da eğer ömür varsa ancak uzun zaman sonra belki kapısı çalınabilecek eski bir arkadaş olarak kenara yazalım...selamlarımla...
