vücudumuza nasıl şekil vereceğimiz, arzularımıza nasıl gem varacağımız, hayatımızın yönünü nasıl belirleyeceğimiz ve bilhassa ölümü nasıl önleyeceğimiz konusunda tavsiye peşinde koşup durmakla daha fazla kesinlik ve kontrol kazanmadığımız açık. daha ziyade, seçim ideolojisi bizim için, mevcut haliyle kapitalizme en çok katkıda bulunacak nevroz biçimi olan takıntılı kişiliği seçiyor.
paradoks şu ki, geç kapitalist ideolojinin öne çıkardığı obsesif tavırlar aslında seçime pek yer bırakmıyor. sürekli tetikte olan, düzensizlikten ödü kopan ve ölüm fikri karşısında donakalan fazlasıyla kontrollü birey, sınırsız olduğu varsayılan olasılıklar arasında seçim yapmaktan pek keyif almaz. ideal seçici olamama kaygısının tutsağı haline gelir. bu yüzden seçenekleri sınırlandırmak için yepyeni yollar icat edip durur.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.