Romanda Ömer'in "büsbütün başka bir hayat" istemesi boşuna değildir. Büsbütün başka hayatı Ömer'den esirgeyen sadece
içimizdeki şeytan olabilir mi?
Alangu'nun yürek yakıcı bir saptayımı var:
"Buradaki Yusuf, Kürk Mantolu Madonna'nm târiki dünyası Râif, İçimizdeki Şeytan'daki Ömer, hepsi bir tek insandır, 'atını sürüp dağlara doğru gider.' Yarattığı kişilikleri, sonları ile sanatçının akıbeti arasında ne derin ve düşündürücü bir benzerlik var!"
Ömer'in büsbütün başka bir hayat ülküsünü gönlümüzde hissedinceye kadar öylesi akıbetlerle hep yüz yüze geleceğiz...
İçimizdeki Şeytan üzerine yazanlar, Ömer’den direnç beklemişler ve dirençsizliğini çoğu kez Ömer'in karmaşık, dahası hastalıklı kişiliğine bağlamışlardır. Buna da katılmıyorum. Ömer, içindeki şeytanda, tiranlığı ortadan kaldıracak "sanatkâr" bir şey aranıp duruyor;nefretlerinde,suçlamalarında, acılarında ve nihayet yıkılışında, gelecekteki
aydınlığı söylemeye çabalıyordu.
Ne yazık ki, Ömeı'in içindeki "sanatkâr" şeytana, siyasetin ve iktidarın şeytanı yaşama, var olma hakkı tanımayacaktı...