“Tarikatlarda, örneğin Nakşibendilikte,bir manevi liderle ‘rabıta’ —manevi köprü— kurmak esastır.Bediüzzaman çok açık olarak bu ‘ köprü’nün salik(bağlanan kişi) ile Said Nursu’nin mesajı —eserleri— arasında kurulması gerektiğini vurgulamıştır.Bugün ,Said Nursi’nin eserlerini okumak için toplanan gruplar ,şahsi rabıtanın yerine yeni —belki de ‘ideolojik’ olarak tanımlanabilecek— bir örgütlenme ilkesinin örüntüsüyle gruplaştıkları oranda ‘tarikat’ olarak değil bir inanç hareketi olarak tanımlanabilirler.”