Dün ansızın, sebepsiz yere beklenmedik bir mutluluk duygusuna kapıldım. Bu duygu yağmuru, sisleri aşıp bana erişti; gülümsüyor, ağaçların üzerinden süzülüyor; dans ederek beni kuşatıyordu.
Tanıdım bu duyguyu.
Çok eskilerden çıkıp gelmiş: Çocukluğum ve ben aynıyken. Ben oyum, henüz altı yaşındaydım, Ay'a bak arak bahçede düş kuruyorum.
Şimdilerde yorgunum. Geceleri başıma çöreklenenler beni öylesine yoruyor ki. Bu gece kaç kişi olurlar acaba? Tek kişi mi gelir? Kalabalık mı olurlar?
Sayfa 43Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·692 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.