Sükûtî: Allah Rasulü bir gün ashabı ile birlikte bulunurken bir kadın yanına gelmiş ve mehirsiz olarak O'nunla evlenmek istediğini bildirmişti. Peygamberimiz [sallallahu aleyhi ve sellem] kadına baktı, sonra tekrar başını önüne eğdi, kadın onun evlenme konusunda bir hükme varmadığını görünce bir kenara oturdu. Sahabeden biri ayağa kalkarak: -...

Allah Rasulü bir gün ashabı ile birlikte bulunurken bir kadın yanına gelmiş ve mehirsiz olarak O'nunla evlenmek istediğini bildirmişti. Peygamberimiz [sallallahu aleyhi ve sellem] kadına baktı, sonra tekrar başını önüne eğdi, kadın onun evlenme konusunda bir hükme varmadığını görünce bir kenara oturdu. Sahabeden biri ayağa kalkarak: - "Ey Allah'ın Resûlü! Eğer siz onunla evlenmek istemiyorsanız benimle evlendirin" dedi. Peygamber Efendimiz, adama; kadına verecek bir şeyinin olup olmadığını sordu, olumsuz cevap alınca da: "Git, bir ailene bak. Belki bir şeyler bulursun" dedi. Adam gitti ve eli boş döndü. Resûlullah: "Bak, demirden bir halka da olsa olur" dedi. Adam gidip aradı yine eli boş döndü ve: "Demirden bir halka yüzüğüm de yok, yalnızca üzerimdeki alt giysim (izarım/peştemalim) var" dedi. (Adamcağızın üst giysisi bile yoktu). Peygamber Efendimiz: - - "Alt giysini nasıl vereceksin; sen giysen o giyemez, o giyse sen çıplak kalırsın" dedi. Adam yerine geçip oturdu, aradan uzunca bir süre geçince de ümidini keserek kalkıp gitmeye yöneldi. Peygamber Efendimiz onu geri çağırtarak Kur'ân-ı Kerim'den ezbere bildiği kısımların olup olmadığını sordu, birkaç sureyi ezbere bildiğini öğrenince de şöyle buyurdu: "Haydi al da git, bildiğin surelere karşı bunu sana veriyorum.”

Buhârî, Mevâkîtü's-Salât, 5, Cihâd 1, Edeb 1, Tevhîd 48; Müslim, İmân 137 (85)Kitabı okudu