Ve sonuncu aksilik de yaşandı, subayın bedeni uzun iğnelerden kurtulmadı, kanını boşalttı ama kendisi çukurun üstünde asılı kaldı. Tırmık eski yerine geri dönmek istiyordu ama yükünden henüz kurtulmadığının kendisi de farkındaymış gibi çukurun üstünden ayrılmadı. “Yardım etsenize!” diye bağırdı gezgin, askerle mahkûma doğru, kendisi de subayın ayaklarını tuttu. Kendisi bu uçtan ayaklara bastıracaktı, öbür ikisi de karşı tarafta subayın başını tutacaklardı, böylece subay usulca iğnelerden kurtarılacaktı. Oysa o iki adam bir türlü gelmeye karar veremediler; mahkûm adeta arkasını döndü; gezginin onların yanına gidip ikisini de zorla subayın başucuna getirmesi gerekti. O sırada neredeyse istemeden cesedin yüzünü gördü. Canlıyken nasılsa yine öyleydi; vaat edilmiş kurtuluşun hiçbir işareti yoktu o yüzde, başkalarının o makinede bulmuş olduklarını subay bulmamıştı; dudakları sım- sıkı birbirine bastırılmıştı, gözleri açıktı, hayat ifadesi taşıyorlardı, bakışları sakin ve ikna olmuş gibiydi, bü- yük demir iğnenin ucu alnını delip geçmişti.

Ceza SömürgesiFranz Kafka · Yapı Kredi Yayınları · 20198,5bin okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ligarba