39 öyküden oluşan bir kitap. Öykülerin birbiriyle pek bağlantısı yok, ancak okurken kurgusu dağınık bir roman hissi de vermiyor değil. Natsume Soseki bu kitabında daha çok, içini dökmüş. Kitapla ilgili detaylı bilgi bulamasam da bu öykülerin yarı da olsa otobiyografik olduğuna kanaat getirdim.
Natsume Soseki'nin anlatım tarzını seviyorum. Ne dramatize anlatıyor ne betimlemelere boğuyor ne sapsade, basit bir anlatımı var. Japon edebiyatının
Stefan Zweig'ı denebilir.
Yine de bu öyküleri çok sevdiğimi söyleyemem. Güzel satırlar elbette var fakat kitap beni çok etkilemedi. Duygusal okumalar yapmayı sevenler ya da yazarın birçok kitabını okumuş olanlar ve biraz daha yakından tanımak isteyenler bakabilir.