Bir manifesto eseri okudum. Uzun zamandır inceleme yapacağım. Yapamadım. Bugün yapayım da içim rahatlasın. Bu eser Şizofreni eserinin biraz devamı gibi diyebilirim. Farklar var tabii. Mesela başında a katılan acı öykü sonunda toparlanması. Gibi gibi... Olur o kadar da, Şizofren'de Müjgan'a ne oldu? Yazık kıza ne oldu demiştim? Toparlamış yazar. Gelelim olumsuz gördüğüm bazı şeyler var. O da o kadar çok duygu, düşünce yığını var ki sayfalarda; maksimum 10 sayfa okuyup bırakıyorsunuz. Bu kadar kısa bir eseri (247 sayfa) çok kalabalık anlatmanın manası sanırım yazarın da çok dolu bir insan oluşuydu. Biraz distiyopya gibiydi. Adem bey, Memduh bey, matmazel ve Şehla ile dışarda yüzüne bakmayacağımız bir çok insana karakter kazandırmış yazar. Ama dediğim gibi yığınlar halinde. Yoruyor eser bir nevi. Fakat güzel düşünceler çok fazla. Haklı buluyorsunuz. Yani hem övgü hem yergi var. Okuyun. Ama sakin kafayla tavsiyem bu şekilde...

Emre Timur

ÖtekilerEmre Timur · Az Kitap · 2019298 okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

119. Element [Bm]