''Bölüm bittikten sonra pencereden bakınca alacakaranlığın çökmeye başladığını gördü. Youngju günün bu vaktine, gençlik özlemiyle karşılaştırılamayacak kadar büyük bir özlem duyuyordu. Yavaşça karanlığa bürünen akşam saatleri... Bu saatlerde yürümeyi de, sadece gözleriyle şahit olmayı da seviyordu. Tıpkı gençlik gibi çabucak kaybolsa da üzülmesine gerek yoktu, çünkü unutulmaya fırsat vermeden her gün Youngju'yu yeniden buluyordu.''
Sayfa 122
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.