Tokuduk
Sonra... Sonra sonsuz mavi gök ve yeşillik, bozkır, toprağı bütün tümsekleri sadece bize kaldı. Havayı yarıyorduk; rüzgâr ıslık çalıyor, sırtımızdan haykırıyordu; atımın toynaklarından, toprağın, bütün esrarıyla şakaklarımda vurmasını duydum: tokuduk, tokuduk, tokuduk, tokuduk! Yoncalı tepeye varana kadar. Atımın boynunu okşadım: tatlı atım, ipeksi savaşçım.
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.