Dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Sana karşı hissettiklerimi hiçbir şey değiştiremez. Sen, onlar gibi değilsin. Tıpkı baban, amcan ya da annen olmadığın gibi. Sen Ev'sin. Ve herkesin hayatını daha iyi bir hale getiriyorsun. Sana âşık olmamak imkânsız."
Kalp atışlarım hızlandı, sanki kendi kendine tökezliyordu.
"Seni seviyorum, Ev. Şu anda bir şey söylemek zorunda değilsin ama bunu bilmeni istiyorum. Ailenin yapacağı şeylerin hiçbiri, bunu değiştirmeyecek."
Sayfa 289Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.