l Maksim Gorki’nin sırası ile Çocukluğum, Ekmeğimi Kazanırken ve Benim Üniversitelerim isimlerindeki otobiyografik üçlemesinin ilk kitabı Çocukluğum. l Yazarımızın esas adı Aleksey Maksimoviç Peşkov'dur. Sonradan, kendine acı anlamına gelen "Gorki" lakabını takmıştır. l Babasının ölümü üzerine annesinin ailesinin yanına taşınmak zorunda kalan küçük Aleksey’in dayıları, kuzenleri, yengeleri, anneannesi ve dedesi ile yaşadığı hayatına tanıklık ediyoruz. Yaşadığı ev içerisinde öfke, kin, nefret, şiddet kısaca her türlü kötülüğe maruz kalan Aleksey bunları ninesinden masallar dinleyerek atlatmaya ve yaşamaya çalışıyor. Elbette annesi de yanında; fakat varlığı ile yokluğu arasında pek bir fark yok ne yazık ki… Bir zaman sonra annesi Aleysey'i dedesi ve anneannesine bırakıp evi terk ediyor. Bir çocuk için çok ağır derecede şiddete şahit oluyor Aleksey. Bazen de bizzat bu şiddete maruz kalıyor. l Bir yetişkine ağır gelecek bu hayat, bir çocuk için ; bir çocuk gözünden nasıl anlatılır? Dram, şiddet dediysem; ajite edilmiş bir anlatım yok kesinlikle. Yalın ve tertemiz bir dille yazılmış, muhteşem bir otobiyografik roman. l 19.yy Rusya’sında yoksulluk, aile ilişkileri, acımasız hayat üzerine ağır bir dram içerse de; o kadar beğendiğim bir eser oldu ki… Herkese bol kitaplı günler ve iyi okumalar. Alıntılar: - Çok az ağlardım, o da yalnızca kalbimi kırdıklarında; yoksa acı beni ağlatmazdı. (S.5) - Ben seni sevmesem bu acıları çeker miydim? Başka tek bir kişi için çeker miyim sanıyorsun bu acıları? Tükürmüşüm hepsine! (S.32) - Kötülüğümden değil, aptallığımdan hep günahlarım. (S.61) - İnsan sevgisi pazarda satılmaz ki, gidip alasın. (S.90) - Uzun süredir karanlık, derin bir çukurda yaşıyordum sanki; gözlerim görmüyor, kulaklarım duymuyordu; bütün duyularımı yitirmiş, yarı ölü yarı diri bir varlığa dönüşmüşüm gibi hissediyordum… (S.126) - Görüyorsunuz, yapayalnızım, hiç kimsem yok! Susuyorum, susuyorum sonra birden yüreğimde bir şeyler kaynıyor, taşıyor… Taşlarla, ağaçlarla konuşacağım neredeyse… (S.138) - Beni fark etmezlerdi, bense onların beni fark etmelerini isterdim. (S.159) - Kendi kendinin patronu olmayı öğren, kimsenin etkisi altında kalma! Sessiz… sakin… ama inatla yaşa! Herkesi dinle, ama senin için en iyisi neyse, onu yap… (S.236) - İnsanlardan kaçıyor, yalnız kalmayı tercih ediyordum. (S.238) - Ölmek büyük bir marifet değil, sen yaşamayı becereceksin asıl! (S.272)

ÇocukluğumMaksim Gorki · İş Bankası Kültür Yayınları · 201415,7bin okunma

·

1.104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.