Filozof gazetecilerin zihinsel bayağılığının ulaşabildiği her olayda, yani genellikle her siyasi olayda, filozof gazeteciler Fransa'da bir şeylerin değiştiğine, artık böyle gece davetlerinin görülmeyeceğine, Ibsen'in, Renan'ın, Dostoyevski'nin, D'Annunzio'nun, Tolstoy'un, Wagner'in, Strauss'un artık takdir edilmeyeceğine hükmederler. Çünkü filozof gazeteciler, resmi gösterilerin karanlık gizli yüzünü bahane ederek, yüceltilen ve genellikle son derece sade ve ağırbaşlı olan sanatta bir yozluk bulmaya çalışırlar.