Zaman, insani gelişmenin mekânıdır. Hiç boş zamanı bulunmayan, uyku, yemek yeme vb. salt fiziksel kesintiler dışındaki bütün ömrü kapitalist için kullandığı emeği tarafından soğurulan bir insan, bir yük hayvanından beter durumdadır. Bedenen çökmüş ve zihnen vahşileşmiş olan böyle bir insan, başkalarının zenginliğini üreten bir makineden başka bir şey değildir. Ne var ki, modern sanayinin bütün tarihi, sermayenin, kontrol altına alınmaması durumunda, pervasızca ve acımasızca, işçi sınıfının bütününü bu en uç alçaltılmışlık durumuna düşürmeye çalışacağını gösteriyor.