"Dün gece bir rüyadan ağlayarak uyandım. İçinde ölüm ya da aşk yoktu, gençlik vardı. Öyle mutlu, öyle güzel bir rüyaydı ki, uyanınca yüzüme vuran gerçekliğe dayanamadım." Yazarımızın birçok okur tarafından tanınmadığını düşündüğüm için öncelikle yazardan biraz bahsetmek istiyorum. Ömür İklim Demir, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunudur. Yedi yıl boyunca ceza avukatı olarak görev yapmış, öğrencilik yıllarından beri yazarlığa devam etmiştir. 2015 yılında yazılan Muhtelif Evhamlar Kitabı yazarın ilk kitabıdır. Öykü kategorisinde alışılmışın dışında mükemmel eserler sunuyor bu kitapta.. Çok özgün olan öyküleri -Benim nezlimde mükemmel öyküler- yazara birçok ödül de kazandırmıştır. 2016 yılında hem Haldun Taner Öykü Ödülü'ne, hem de Ankara Üniversitesi Öykü Ödülü'ne layık görüldü. 2015'te, İtalya'daki GİO Ödülleri sırasında, En İyi Öykü Ödülü'nü aldı. Öykü türü ile yazarlığa başlamış olsa da bence öykü türünü tümden sarsacak eserler yazdı.. Edebiyatımızın pek üstünde durmadığı konuları ele alıyor. Aynı zamanda klasik Türk toplum yapısını da gerçekçi bir şekilde aktarıyor. Türk aile yapısı, yalnızlık ve umutsuzluk gibi temalar gerçekçi bir üslup ile anlatılınca muazzam şeyler ortaya çıkmış. (Okudukça verdiği burukluğu da hatırladım şimdi) "Sonunda öyle bir hale geldim ki dünya beni üzemez oldu. Daha da güzeli: Hayat da anlayış gösterdi, alıştıra alıştıra terk etti beni." Okuduğunuz bir kitabı elinize alır almaz evhama kapıldığınız oldu mu bilmiyorum ama, muhtelif evhamlar kitabını elime aldığımda evhamlar var ve bunlar muhtelif dedim.. Evhamlar var ve bunlar muhtelif. Öykü de ki her kelime sizi çok başka anlamlara götürüyor. Muhtelif evhamlara sürüklüyor. Evhamlar var ve bunlar muhtelif. "Durmadan düşünüyorum, ne çok öldük yaşamak için.." Varoluş kaygısı, sıradanlaşma derdi, içe işleyen dertler, yalnız ve hayattan sağlam tokat yemiş gerçekçi kahramanlarıyla, hayal ve gerçek arasında gezdiren, bir evhama sürükleyen anlatımıyla şüphesiz en sevdiğim öykü kitabı oldu. Ve sanırım bu değişmeyecek. Herkes o kadar birbirinin aynısı ki, gelenler gidenleri ya da gidenler gelenleri aratmıyor. Tarihler dikiş tutmuyor, hatıraların nerede başlayıp nerede bittiği bilinmiyor. Evhamlar geliyor ve bunlar Muhtelif. Daha önce tatmadığımız, belki de henüz var olmamış bir yalnızlığın içindeyiz. Evhamlara sürüklendik. Evhamlara hapsolduk. "Ben peki, dedi, birini mi arıyorum, yoksa bulunmak mı istiyorum?" Kitap incelemek zor. Muhtelif Evhamlar Kitabı’nı incelemekse daha zor. Müthiş bir evhama kapıldım. Herkes okusun ve herkes evhama kapılsın. Düşündükçe sıkıldığımız hayatımızın içinde evhamlı evhamlı gezelim. Velhasıl hayat beklemiyor, beklemek gibi bir derdi de yok. Biz onu anlayana kadar gelip geçecek. İçimiz sıkılana kadar evhama kapılalım. Evhamlar var ve bunlar muhtelif.. "Hikayeler hep böyle kötü mü bitmeli?" Düşüncenin sahibi sayfayı çevirdi. Sayfa da geri gelmedi.." İncelemeyi okuyan her okurdan kitabı okumasını rica ediyorum. "Birçok insan, mutlu olduğunu bilmediği için mutsuzdur" diyor Dostoyevski. Kitabı okuyun ve mutsuz olduğunuzu tekrar anlayın. "Ne diyeyim, huzur tuhaf şey arkadaş, ancak kaybedecek bir şeyin kalmadığında gelip seni buluyor."