"Şimdi de sözün yine araklanarak çalındığı yerdeyim. Gündelik hayatımda kullandığım bilmem kaç sınırlı sözcüğüm yaşadığım buhranı betimlemeye yetmiyor. Ben saatleri kovalarken yoruluyorum ve artık hareketsizlikten gücünü kaybetmiş hissiz heykellere dönüşüyorum. Bu donukluk halimle bile yazara ihanetten tutuklanmak için geceyi bekliyorum. Uykunun en derin yerinde uykumu kaçırarak elime aldığım kitabın altını çiziyor ve not alıyorum. İşe önce kelimeler ve söz öbekleri âlemine giriş yaparken kullandığım kurşuni kalemin ucunu açmakla başladım. Kitabın kapağında aitliği olduğu yazarın ismi ve eseri karşımda ölüm uykusunda yatmış uzanıyor. Uyandırmamak için sessizce sayfayı çeviriyorum lakin çevirmenin ön sözü bir uyarı gibi karşılıyor beni. Gecenin bu saatinde yakalanmamak için sessizce içimden okuyor öteki sayfalara ayağım takılmadan atlıyorum. Ve art arda sayfaların arkasında gizlenmiş birinci bölümle karşılaşıyorum. Bir hazır oluş edasıyla peşine düştüğüm dizelere karşı kalemimin ucunu keskinleştirmiş vaziyette başlıyorum çizmeye. Kimsesizler yurdunun öksüz ve yetim kalmış satırlarının acımasızca canını okuyorum. Çok acıtmadan son saniyeleri sayılı bir satır yaşamcıkların kelimelerini ölümsüzlüğe gömüyorum. Sıkış tıkış doldurduğum heybemdeki cansız şekilleri yığdım bir kenara ve ezgilerini susturdum bir anlığına… Ve sonunda her birini tozlu raflarından arındırmış halde kendi kalemimde yeniden doğuruyorum. Ha sahtekâr bir tanrı ha hırsız bir sanatçı!"
Sevgi Ozan
·
1 artı 1'leme
·337 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.