Pâk eyle gönül çeşmesini, tâ durulunca,
Dik tut gözünü gönlüne gönlün göz olunca.
İnkârı ko, dil destisini ol çeşmeye tut dur.
Ol âb-ı sefâ bahş ola, tâ bu desti dolunca.
Çün Hak seni gönül kapısına bekçi etti,
Dur kapıda, gayrı koma tâ anı bulunca.
Sen çık aradan hânesini sahibine ver,
Bî-şek gelir Allah evine sen savulunca.
Evvel koma kim sonra çıkarmak güç olur güç,
Şeytân çerisi hâne-i kalbe koyulunca.
Çektik bu cihân içre nice mihnet ü zahmet,
Ol pîr-i Hüda mürşid-i kâmili bulunca.
Lâmiî Dede