"yanında ağlamazdım kimsenin, gider yatağıma kapanır sessizce ağlardım.annemin akıl edip de beni avutmaya gelişine kadar.babamın annemle yaptığı tartışmaları da yatağımdan dinlerdim.ne konuştuklarını anlamazdım.ama o gergin havayı dehşetle sezer, babama çok içerlerdim.çocuk kafama karşın onlar odalarına çekiline, ses kesilene kadar uyumaz, kimi vakit de yatağımda ağlayarak sabahlardım.düşünmeye o vakitlerde başladım, ama konuşmayı bilemem, öğretmediler bana.bunları neden anlatıyorum sana, bu aptalca şeyleri, beni olduğum gibi tanımanı, her şeyimle anlamanı istiyorum.olduğumdan başka türlü görünmek istemem sana."
Sayfa 20Kitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.