Bense, yoksulluk yüzünden sürekli üstü örtülü, boynunu kısmış bir utancı taşıdıklarını görüyordum. O yüzden sesleri dik çıkıyordu. Elini sağ kulağına götürüp, gözünü kapayıp, bitmez tükenmez öfkeli, acıklı lawikler söylemelerini, ölülerini dağın yüksek yerlerine gömmelerini buna bağlıyordum.