Minarelerde ezan sesi yükseliyordu. Mustafa Kemal, Belkahve’deydi. İzmir’i seyrediyordu.
İşgal edildiği gün, bir ulusun kurtuluş Savaşı’nı başlatan, işgali sona erdiği gün, o ulusun kurtuluş savaşını sonlandıran, dünyada bu özelliğe sahip ilk ve tek şehir, İzmir’i seyrediyordu.
Nif’te, kendisi için hazırlanan bağ evine gitti. Taştan, tek kat, penceresiz, gaz lambasının cılız ışığıyla aydınlanan, buram buram Ege kokan bir bağeviydi.
Yorgundu.
Yemek getirdiler, yemedi.
Sigara çıkardı.
Kahve istedi.
“Biliyor musun İsmet” dedi…
“ Bir rüya görmüş gibiyim.”
Karabasanla başlayan,
Üç yıl üç ay 22 gün süren,
Mucize ile biten bir rüya .
Çiçekler açıyordu İzmir’in Dağları’nda.
Sayfa 445 - Sia KitapKitabı okudu
·
97 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.