"Bir daha asla geri gelmeyeceğini biliyordum. kaybolan sihrin tekrar gelmeyeceğini, gelip geçen, gidip tekrar geri dönen ışığın, tepelerdeki kayıp seslerin hatırasının, dağlardan geçen bulut gölgelerinin de geri gelmeyeceğini, çok eskiden duyduğumuz akrabalarımızın seslerinin, sokağın, sıcağın, King Caddesi'nin, kavalcının oğlunun, uzaktaki Panayır'ın uçsuz bucaksız uykulu mırıltısının da geri gelmeyeceğini biliyordum, -ah, zamanın tuhaf ve acı mucizesi- tekrar geri gel.
Ancak geri gelmeyeceğini biliyordum - öğleden sonraki boşluğun çığlığı, bekleyen evi ve rüya gören çocuğu; insan hatırasının çalılıklarından, büyülü ormandan, kara gözler ve vakur yüzden gelen... zavallı çocuk, hayat tuhaf, hayat sürgün, hepimiz gibi kaybolmuş, karanlık labirentte bir parola, uzun zaman önce... ailem, arkadaşım ve kardeşim, kayıp çocuk ebediyen gitti ve geri dönmeyecek."
Sayfa 112Kitabı okudu
·
377 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.