l “Türk Edebiyatı’ndaki yazarlardan hangilerinin kalemiyle tanışmaktan çekiniyorsun?” diye sorulsa aklıma gelen ilk isimlerden biri Oğuz Atay olur. Tutunamayanlar’ın yarım bırakılan kitaplar listesinde üst sıralarda olması ne yazık ki yazara bir çeşit ön yargı ile yaklaşmama ve elimin bir türlü kitaplarına gitmemesine sebep oldu. Bu ön yargıyı yıkmak ve Oğuz Atay ile bir an önce tanışmak, onun edebi diline, karakterlerine, kitabın bütününe yaydığı karamsar havasına alışmak için daha ince bir eserini tercih ettim. Yolum, Korkuyu Beklerken ile işte böyle kesişti. l Korkuyu Beklerken, yazara karşı olan çekingenliğimi atmama sebep olan ve çok severek okuduğum bir kitap oldu. Oğuz Atay’ın farklı zamanlarda yazdığı 8 adet hikayeden oluşan bu kitapta hikayelerin her birinde göze çarpan belli başlı umutsuzluklara rastlıyoruz. Belki bir zamanlar çeşitli mutluluklar yaşamış olan bu karakterlerin mutsuzluklarını yazıyor Oğuz Atay. Korkularını, hayal kırıklıklarını, başlarına gelen olumsuzlukları, toplumdan uzaklıklarını… Başlamadan önce tüm bu olumsuzlukların beni etkisi altına alıp huzursuz hissettireceğini düşünsem de düşündüğüm gibi olmadı. Karakterlerin her birini anladığımı ve aslında hepsinin yaşadığı şeylerin hayatın günlük akışında olan, hepimizin dönem dönem yaşadığı duygular olduğunu hissettim. Bunu hissedince de Oğuz Atay’ın kalemine hayran kaldım. l Oğuz Atay'ın kendine özgü mizahi bir üslubu var. Karamsarlık, umutsuzluk ve yalnızlık temalı hikâyelerinde bile bu mizahı çok rahat görebiliyoruz. Bu kitabındaki anlatımını da gayet akıcı buldum. l Eğer benim gibi yazarla tanışmaktan çekinenler ya da tereddüt edenler varsa Korkuyu Beklerken bu noktada güzel bir başlangıç olabilir. “Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?” cümlesiyle kitabı sonlandıran Oğuz Atay’a “İşte buradayım!” demek için bence çok doğru bir seçim. Alıntılar: - Yalnız kalmaktan korktukça yalnızlığım artıyor. (S.37) - Her zaman vakti olanlara saygı duyulmaz. (S.43) - Ülkeme ve insanlarına kızmaya başladım: Kimsenin doğru dürüst okuduğu yoktu. Doğru dürüst hissetmesini bile beceremiyorlardı. Bu yüzden insan, duyduğu şeyleri söyleyen insanların kültürüne güvenmiyordu. (S.62) - Sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi gibi kolay bir iş değildi. (S.63) - Yalnızlığımın yalnız bana zararı dokundu. (S.79) - Bu dünyada gizli mezhep bile sonunda gelip beni buldu. Fakat sevebileceğim kadın, bol para, insan yakınlığı beni hiç bulmadı. (S.83) -Nice yiğitler zamanla yıkıldı gitti de sabırla yerde sürünmesini bilenlere güldü talihin yüzü. (S.162)

Korkuyu BeklerkenOğuz Atay · İletişim Yayıncılık · 202226,3bin okunma

·

1.768 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.