yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve
yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar. kimseye anlatılamaz bu dertler, çünkü herkes bunlara nadir ve acayip şeyler gözüyle bakarlar. biri çıkar da bunları söyler ya da yazarsa, insanlar, yürürlükteki inançlara ve kendi akıllarına göre hem saygılı hem de alaycı bir gülüşle dinlerler bunları. çünkü henüz çaresi de, devası da yok bu dertlerin.
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.