Bu sarsıcı tedirginliğinin, bu ürpermenin sebebi, Mehmed Akif idi; ama avuntusunu da o getiriyordu:
Akif gibi bir insanla beraber olmak, konuşmak, öyle birisinin bulunduğunu, zor durumlarda, çetin dönemeçlerde ona akıl danışabileceğini bilmek büyük bahttı. Ama aynı Akif, Ankara'nın belli başlı ve her şeye etkili insanlarından öyle portreler çizivermişti ki, Akifin kendisinin bile kendi aklını kullanmaya -çoğu zaman, hem de en gerekli anlar ve durumlarda- fırsat bulup bulamayacağı kolay kolay kestirilemezdi. Seçişlerinin, yargılarının, kısacası ruh ve kafa yapısının, önlenemez bir dürüstlük yüzünden mahküm düştüğü grubun yarattığı anafor içinde, atom hızıyla fırıl fırıl döne döne batması, olmayacak şey değildi.
Sayfa 464Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.