Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...
Nazım Hikmet Ran
·
321 görüntüleme
O kadar hakiki duygular varken en çok aşk üzerine şiir yazılması enteresan, kimin ağzı neyden yandıysa onu biliyor insan. Hasta olmayan insan, yaşamın kıymetini ne kadar iyi anlayabilir veya özgürlüğüne pranga vurulmamış biri ne kadar şanslı olduğunu nasıl tam anlamıyla idrak edebilir?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.