Kâ'b b. Ucre (r.anh) anlatıyor: Bir gün Resûlullah: "Minbere doğru yaklaşınız." buyurdu. Biz de yaklaştık. Bir basamak çıkınca "Amin" dedi. İkinci basamağa çıkınca yine "Amin" dedi. Üçüncü basamağa çıkınca da yine "Amin" dedi. Minberden indikten sonra: Ya Resûlallah! Bugün senden, şimdiye kadar duymadığımız bir şey duyduk!" dedik. Resûlullah: "Cibril-i Emin geldi ve 'Ramazan'a yetişip de günahları bağışlanmayan kimse cennetten uzak olsun!' dedi. Ben de, 'Amin' dedim, ikinci basamağa çıktığımda Cebrâil, 'Yanında anıldığında sana salâvat getirmeyen, cennetten uzak olsun!' dedi. Ben de, 'Amin' dedim. Üçüncü basamağa çıktığımda Cebrâil, 'Annesinden ve babasından her ikisi veya birisi yanında yaşlanıp da, onların rızasını kazanmayan kişi de cennetten uzak olsun!' dedi. Ben de, 'Amin' dedim." buyurdu.