l Asıl adı Aleksey Maksimoviç Peşkov olan Sovyet Rus yazar, Maksim Gorki'nin otobiyografik üçlemesinin ilk kitabı Çocukluğum’un sonunda dedesi tarafından “Var git insanların arasına karış…” sözleriyle dünyaya salındıktan sonra, ikinci kitap Ekmeğimi Kazanırken ile kaldığı yerden devam ediyor. Bu kitapta da hayata yeni atılan, ayakçılıktan bulaşıkçılığa, birçok farklı işte çalışan küçük Aleksey’in ekmeğini kazanırken, yürek burkan yaşamına tanık oluyoruz. l Yazar, yaşadığı hayatın acımasızlığını tüm çıplaklığıyla gözler önüne sererken Rus tarihinin 19. Yüzyıl sonlarından 20. Yüzyıl başlarına uzanan döneme de ışık tutuyor. l Kunduracı dükkanında çırak olarak başladığı iş yaşamı, hayatın acı gerçeklerini öğretiyor ona. Hayatı tanımaya başladığı o günlerde ahmakça değerlendirdiği bu yaşamdan kurtulmak istiyor. Ninesinin sıcacık sevgisine hasret kalınca evine kaçıp gidiyor. Onunla geçirdiği günlerde o şaşırtıcı derecede duyularını keskinleştirip, gözlemleri ile belleğini güçlendirmeye devam ediyor. Ta ki akrabalarının yanına büyük umutlarla gönderilene kadar.. Katlanacağına söz verse de koşuşturma içinde geçen o evdeki hayat onu eziyor, kahrediyor. l Çevresindeki rezilliklere, hayatın acımasızlıklarına, yaşadığı onca hüzne rağmen hayal kurmaktan vazgeçmiyor. Çekişmelerin, kavganın acımasız değer yargılarıyla kalplerin kırılmadığı yerlere gitmek tek hayali. Gemide bulaşıkçı oluyor bu kez. İyi bir insan olmak istiyor, insanlara yararlı biri olmak istiyor. Bambaşka bir hayatı anlatan kitaplara tutkuyla sarılıyor böyle zamanlarda. Okurken kendini daha güçlü hissediyor. Farklı hayatların, insanların, düşüncelerin var olabileceği öğrendikçe kendini tüm kötülüklerden korumayı öğreniyor. Hayatına giren bazı insanlar kişiliğin oluşmasında önemli bir yer ediniyor. Belleğine silinmez bir biçimde kazıdığı yaşadıkları da, hayatını duygulanarak okumamıza vesile oluyor. l İlk kitabı okurken çok etkilenmiştim, bu kitabın da bir o kadar etkileyici olduğunu söyleyebilirim. Sadece Aleksey’in her iş değiştirmesinde farklı farklı karakterler konuya dahil olunca bazı bölümler sıkıldığımı söyleyebilirim ama genel anlamda severek okudum. Özellikle; Aleksey’in kitap okuma tutkusuna, okuyabilmek için çaba göstermesine hayran oldum. Okudukça yaşadıklarını en ince ayrıntısına kadar hatırlayıp, o an hissettiği duygularla birlikte aktarması yazarın kaleminin ne kadar güçlü olduğunun gösteriyor. Bu kitabı okudukça Aleksey’i Maksim Gorki yapan değerleri daha iyi anlamış oldum. Tarzı sevenlere mutlaka tavsiye ederim. Herkese bol kitaplı günler ve iyi okumalar. Alıntılar: - İnsan her şeyi kendisi denemeli, kendisi yaşamalı, her şeyi kendi kendine öğrenmeli. Sen kendin öğrenmedin mi, kimse sana bir şey öğretmez. (S.45) - Çocukluk yıllarına ait yaşanmışlıklar, insan ruhunda çoğu kez ömür boyu kapanmayan derin yara izleri açıyor. (S.87) - Kitap oku, gereken her şeyi kitaplarda bulacaksın. Kitap deyip geçme! (S.113) - İnsanın en gözü dönmüş düşmanı, yine insandır. (S.137) - Kitap okumayı seviyor musun? Kitap okumaya vaktim yok ki. Okumayı sevseydin, zaman bulurdun. (S.168) - İyi bir kitabın ne olduğunu, benim için ne kadar gerekli olduğunu anladım. Ve bu kitaplarla içimde sarsılmaz bir inanç yer etti: Dünyada yalnız değildim, yok olup gitmeyecektim! (S.217) - Amaçlarına ulaşmak için canlarını dişine takarak direnen insanlara saygı duymayı, manevi güce değer vermeyi öğretmişti bana okuduğum kitaplar. (S.272) - Ben, olduğum gibiyim; yalın, sıradan, yaşayan bir insan… (S.279) - Zengin olsan ne yapardın? Kitap satın alırdım. (S.317) - Bütün o tatlı sözlerine, tatlı gülümsemelerine karşın insanlar birbirine yabancıdır; aslında dünyada her şey, herkes birbirine yabancıdır. (S.422)