İlk kez okuduğum 
Zeynep Kaçar, 
Kabuk adlı romanında üç farklı kuşaktan üç kadının hikayesini karakterlerin kendi ağzından bizlere anlatıyor. Bu kadınlar acı ile yoğrulan kadınlar. Kayıplar, hüzünler, terk edişler yaşamış olsa da yeniden hayata tutunmaya çalışan kadınlar.
Yazar, üç kadın üzerinden aile kavramını ustaca sorgulayıp, ailenin bu kadınlar için hem sığınak olurken hem de içinden kaçılmaz bir kapana dönüştüğünü gösteriyor. Bu kapandan kaçmanın yolu bazen delirmek bazen de bir şeylere tutunmak oluyor...
Konu ne kadar tüylerinizi diken diken etse de başlangıçta anlatım aşırı karışık geliyor. Kim kimdi derken kitabı yarılıyorsunuz. Acaba bölüm başlangıçlarında hangi karakter olduğu belirtilse daha iyi olur muydu diye düşünmedim değil. Bilinç akışı tekniğini ustaca kullanan yazar, finalde bizleri şaşırtmayı başarıyor.
·
1 artı 1'leme
·64 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.