MÖ IX. yüzyılda kör bir ozanın dilinden dökülen bir destanın hala insanlara bir şeyler söylüyor ve söyleyecek olması ne muazzam şey değil mi? Peki ne söylüyor ki bize Homeros,Odysseus ‘un yolculuğuna eşlik etmeyi sürdürüyoruz? Altı üstü mitlerle yaratılmış bir hayal dünyası değil mi bu? Calvino’nun cevabı şöyle; “Elbette, Odysseus da okur kitlesini mitsel bir hayal dünyasına sürükler,ama bu hayal dünyası, içinde yaşadığımız dünyanın -yokluklar ve sıkıntının, korku ve acının egemen olduğu, insanın kaçış yolu olmaksızın içine bırakılıverdiği dünyanın ayna görüntüsüdür.” Apansız üzerimize kapanan, kaçacak hiçbir yer bırakmayan bu dünyada,tıpkı Odysseus gibi, eve dönmenin yollarını arayan biz insanlar için Homeros’u okumak,bu aynaya bakmak işte. “Issız bir yer vardır hani, kimseciklerin olmadığı, saklar orda insan kor parçasını kara kül dibinde.” Ve sakladığımız kor parçalarına bakmak biraz..Diyordu ya Kundera,“İnsan dediğin yalnızlıktan ibarettir, yalnızlıklarla çevrili bir yalnızlık.” Kendi yalnızlığımızı Odysseus’un yalnızlığına çatmak biraz da. Ve seçimler! Ölümsüzlüğü verirler ya Odysseus’a, dönüp bakmaz, yurduna dönmek ister. Edebiyattaki bu en eski deneyim koleksiyoncusu, içimizde kaynayıp duran, yakamızı bırakmayan “ya şöyle yapsaydım..”larımızın içine elini daldırır, karıştırır. Ve sonra tüm o uzaklarda salınıp duran seçimlerimizle, yitirdiğimiz olası hayatlarla göz göze geliriz.Biraz da bu. Papirüs’te şöyle diyordu İrene: “Odysseus hayatın içinde düşe kalka ilerleyen ve hakiki bir kederi yapay bir mutluluğa tercih eden bir karakterdir…Bu akıl, kısıtlamalarına ve cefalarına rağmen, hatta gençliğimiz solsa da, etlerimiz sarksa da yaşlılıktan yürüyemez hale gelsek de, mütevazı, kusurlu ve fani bir hayatın yaşamaya değer olduğunu bize fısıldar.”Ve bunu duymak, birazdan fazla. Ve bekleyiş..Penelope’den beri, örüyoruz, söküyoruz.. Kahramanı hem fırtınada sürüklenip hem engin denizlerde salınan; kayalıklarda parçalanıp,sonra çimenlere uzanan, kızılağaçlar, güzel kokulu selviler, deniz kuşları,duru sular, salkım salkım üzümler, menekşeler arasından geçip kavuştuğu yurdunun toprağını öpen bu uzun şiirde, insanın yüreğini aydınlatan bir şeyler var. Okuduğum için bahtiyarım

OdysseiaHomeros · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20185,3bin okunma

··

1 artı 1'leme

·

344 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.