Abdullah b. Ömer (r.anh) anlatır: Resûlullah (sav) bulunduğu bir meclisten kalkıp ayrılacağı sırada, sahabilerine şu cümlelerle dua ederdi: "Allah'ım! Bize, sana isyankâr olmamıza engel olabilececek kadar haşyet ve saygı lütfeyle. Bize, cennetine ulaştıracak itaat nasip eyle. Dünya musibetlerine kolayca göğüs gerebilmemiz için güçlü bir iman nasip eyle. Yaşattığın sürece kulaklarımızdan, gözlerimizden ve gücümüzden bizi faydalandır. İntikam hissimizi, bize zulmedenlere karşı kullanmayı nasip eyle. Düşmanlarımıza karşı, bize yardım eyle. Dinî hayatımıza yönelik imtihanlara tâbi kılma. Dünyayı, en büyük derdimiz ve davamız eyleme. İlmimizin hedefi, dünyalık olmasın Allah'ım. Bize acımayanları da, başımıza musallat etme Allah'ım!"